mektup yazmak

hayatında hiç yapmamış olanların, tek bir kereliğine mahsus olsa bile yapmalarını şiddetle önerdiğim bir eylem. teknoloji çağında olduğumuz için, arkadaşımla mektuplaşmamı ailem hem komik hem de gereksiz buluyor ama ben inatla yazmaya ve almaya devam ediyorum. bunun verdiği his o kadar başka ki! aylardı yazışmıyorduk, sonunda dayanamayıp dün gece yeniden yazdım. öyle özlemişim ki. yarın ilk işim bunu postaya vermek olacak. özellikle sizin için çok çok özel olan biriyle karşılıklı gerçekleştiriyorsanız dünyanın en güzel eylemlerinden birine dönüşebiliyor. zarfa mektup haricinde küçük hediyler, fotoğraflar falan koyuyorum ve arkadaşım zarfı açıp bunları görünce nasıl sevinecek diye düşünüp mutlu oluyorum. aynı zamanda bana gelen mektubu açarken de aynı sevinç ve heyecan

yapacak insan bulamadım ama yapmayı çok istiyorum :(

eğer bir sevgilim olursa kesinlikle ayda bir yapacağım şey. bazen şiir bazen de kafasını karıştıracak denemeler.

hayatımda görmediğim, tanımadığım birisiyle mektuplaşmak isterdim. ola ki birini bulursam mektuplaşacağım söz.

çek cumhuriyeti'nde mektup arkadaşım vardı. daha doğrusu arkadaşlarım. ancak iki kez yazdım sadece. sürdüremedik, olmadı. begenmediler biz türkleri, cevap yazmadılar bize. almanca yazıyoduk bi de. amma uğraşıyodum ha... güzeldi. mektuplaşın. mektuplaşma kaybolmasın. yeni bir mektup arkadaşım olsun isterdim

bi' ara mektup arkadaşı aradığımı söyledim herkes gülüp geçti. lakin umudumu yitirmedim ben de bir milena gibi şu duyguyu yaşamak istiyorum en az benim kadar hevesli bir dostla. bir soruyla başlayıp uzayıp giden bir mektup arkadaşlığı, sırdaşlığı. şöyle hayatın en derinine inecek cinsten.bir gün olacak. bugün olur mu ki ?

ilkokul 6 ya da 7deydim. türkçe öğretmenimiz bizden giresunda öğretmenlik yapan arkadaşının sınıfının öğrencilerine mektup yazmamızı istedi. mektubumuzun kime olduğunu bilmeden yazdık. aradan 1 ay geçmeden cevaplar geldi. oradaki öğretmen öğrencilerine rastgele sectirmis mektupları. onlar da aldıkları mektuba göre cevap yazmışlardı. dönen mektupların kime olduğunu üstüne yazmışlardi ve tabi yazanin da ismi vardi. o zaman bana şimdi ismini hatırlayamadığım bir kiz öğrenci yazmıştı ama hoca mektubumu vermedi. onun yerine başka mektup verdi. bana yazılmış olanı başkası aldı ben de başkasına yazılmış olanı. o gün nedense kendimi kötü hissettim. sanki iyi bir şey olabilecekken öğretmenimiz yüzünden olmamış gibi. bu da böyle bir anımdır. tabi bu bahsettiklerim 98-99 yılları falan galiba

askere gittiğim zaman konuştuğum bir kız vardı, o da benim gibi eski kafadaydı. bir gün demiştim bana mektup yaz diye, o süre askerliğin verdiği psikolojiyle zaten darmadumandım. bir hafta sonra kız mektubu yazıp posta'ya koydu, ben bekle bekle sabır taşı oldum resmen. gel gör ki o mektup bir türlü elime ulaşmadı, kaç kere komutandan izin alıp ptt ye gittim ama mektup yok. kızın mektubu yazdığına eminim ama sanırım ptt fatura ve haciz mektuplarına daha çok önem vermeye başlamış. bana gelecek mektup elime ulaşamadı.. belki de o mektup elime geçseydi bende elimden geldiğinde birşeyler yazıp daha derine inebilirdik. çünkü tuşlara basarak hislerini bilgisayara dökmek ayrı, el yazısıyla hislerini beyaz bir kağıda dökmek ayrı. şimdi o kızla görüşemesem de keşke daha farklı olsaydı demiyor değilim. yazın arkadaşlar, tuşlara basarak değil, el yazısı ve içinizden ne geliyorsa.

dünyanın en müthiş şeylerinden biri. yazması bile mutluluk veriyor insana. hele ki senelerce saklanması var bir de.

halam evlendiğinde başka bir şehre taşınmıştı. onu artık eskisi kadar sık göremiyordum. ilkokul 3 bilemedin 4. sınıfta falandım o zamanlar. annem aracılığıyla ona mektup gönderiyordum. hevesle cevap bekliyordum,resmen gözüme uyku girmiyordu. o zamanlar sms paketleri dklar falan da yoktu. 100 kontür vardı,o da su gibi gidiyordu. günün birinde ıssız bir yere taşınıp bütün teknolojik aletlerimi çöpe atmak ve deli gibi kitap okuyup mektuplaşmak istiyorum. mektup arkadaşı olmak isteyenler yeşillendirsin.

hiç yazmadım bana da kimse yazmadı. kesinlikle çok istediğim bişe

birazdan önemli bir günüm tekrarı için yazmayı düşündüğüm şeydir kendisi. bana her zaman çok samimi geliyor ve bu sefer ki diğerlerinden de farklı olucakta yazılan kişi bayadır sözlüğe girmediğinden rahat rahat yazabildim sizlere

bir arkadaşımla on yıl sonrasını hayal ederek mektuplaştık, güzel oluyor. hem ileriye dönük hayallerden bahsetmek hemde unutulmaya yüz tutan bir eylemi gerçekleştirmek insana zevk veriyor.

en son ilkokuldaki ingilizce dersinde hayali bir arkadaşa mektup yazmamız istenmişti de öyle yazmış idim. dahası olmadı malesef. --- spoiler --- dear friends, bla bla if i need to write letter again, i prefer to write it in turkish language.. --- spoiler ---

dostlarıma asla kendilerine göndermeyeceğim mektuplar yazıyorum. fakat, gün gelecek okuyacaklar.

en son 1 haftalığına memlekete giden anneme yazmıştım 10 yaşında. sonra ablam "manyak mısın 1 haftaya geri gelecek" deyince içimde kalmıştı. ulan ben uğramıştım o mektup için. ondan sonra da kimseye yazmadım.

çok severim ama nadiren yazarım. sayfalarca yazıp vermediğim mektuplar var. sahiplerine ulaştırdığım mektupları yazarken ya çok eğlendim kahkahalar ile yazdım ya da heyecandan cümle kuramadım. güzel bir şey. mektup almayı da çok severim. mektubun sonundaki dudaklara yerleşen buruk gülümsemeyi daha çok severim ama. yazdığım onca mektup içerisinde en özeli babama yazdığım mektup benim için. lisede ilk defa yurtta kaldığım sene, herhangi bir edebiyat dersinde uzun uzun konuşulan baba konusu üzerine mektup yazmamızı istedi hocamız. yazdım elbette ve hocaya verdim. mektuba da ufak bir not iliştirdim "hocam bu mektubu geri alabilir miyim, babam da bilsin hislerimi" tarzı bir şey. ve aldım mektubumu. eve gelince babamın ceketinin iç cebine koymuştum. üzerinden biraz zaman geçince babam sevgisini daha da hissettirmeye başladı. biliyorum ki o mektubu babamdan başka kimse okumadı ve biliyorum ki o mektup bizim asla dokunamadığımız, babamın en önemli evraklarının yanında.

eskileri yaşatmak ve yaşamak her zaman hoşuma gitti. benim gibi düşünen insanlarla kurabileceğim en güzel iletişim yolu da buydu. eskimeyen güzellik.

yarın mektup yazacağım ona amk. öyle olmazsa böyle

bilemedim şimdi lan, belki de yazmam

(bkz: mektup yazamamak) mektup arkadaşı istiyorum :(

Mail yoluyla bir sene sonraki kendime mektup yazıyor ve diğer sene aynı tarihte ise okuyorum. Ama gel gör ki geçen sene şimdi ki kendime "ne var" diye bir mail atmışım. Malmışım herhalde

Çok nostaljik, çok samimi bir olay. Eski mektuplar durur bizde bir tomar. Onları okumayı çok severim. Bir de bana yazılmış bir şey olsa demek nasıl seveceğim? Ne bileyim inşallah bir gün sevdigim insan bana böyle bir jest yapar da oturur eline kalemi alır bana satır satır yazar. Bir tane bile mektup yazsa saklarım ömür boyu. Hatta üzerine de parfümünü sıksa ne güzel olur. Elime kokusu siner mektubu tuttukça.

ilk başta ben de merak etmiştim sonra mektup arkadaşı edindim her ay ya da iki ayda bir birbirmize mektup yolluyoruz cidden eglenceli oluyor okuması da zevkli oluyor merakla bekliyorsun mektubu hissediyorsun bazı unutulmuş duyguları

mektuplarımın hiç karşılığı olmadı

kolay. sorun olan tarafı cevap beklemek. muhtemelen mektup beklerken heyecandan kalp krizi falan geçirir okuyamadan ölürüm. vallahi biz sosyal medyanın bazılarından razıyız.

yazıldığı dönemde de saçmaydı. hala saçma. allah interneti bulandan razı olsun. iletişim yönünden internet insanlığın başına gelmiş en iyi şey. düşünsene mektup yazıyorsun. sadece varması en aşağı iki gün. o da varırsa. zamanında ciddi ciddi mektup yazmışlığım vardır. hatta mektup aracılığıyla aşk yaşamışlığım. sonra ilişki nasıl bitti, ne oldu. zerre hatırlamıyorum.

Geçen gün babamın yazdığı aşk şiirlerini ve mektuplarını buldum okudum. Şu an gayet katı, çok fazla sohbetimiz yok ama bir dönem o da sevmiş sevdalanmış eline kalem alıp aşkından birşeyler karalamış.

bunu güzelleyenlerle uzun otobüs yolculuğu fukaralığını güzelleyenler muhtemelen aynı kişiler. (bkz: vizyon)

En son okuduğum mektup da "zincire vurulmuş aslan gibiyim" yazısını gördükten sonra sextingin sadece mesajlaşma da olmadığını mektup aracılığı ile devam ettiğini hatta sextingin ilk çıkış yerinin mektup olduğunu idrak etmem bir hayli zaman almış olabilir :))

dört ay evvel bir eğitimde tanıştığımız ve dört aydır haftanın en az üç günü görüştüğümüz arkadaşlarım bugün bensiz bir karar almışlar: mektup yazmak. bir süre ayrı kalacağımız için birbirimize mektup yazacakmışız. yemin ediyorum onları o kadar seviyorum ki okey yazarım dedim. şimdi hepimiz kokulu kağıtlara birbirimiz için mektup yazıyoruz ve benim anlatacağım şeyler bitmiyor, yazdıkça yazıyorum. mektup yazma olayı işkence gibi gelirdi de insan sevdiği kimselere yazınca bir başka oluyormuş be. onlar bunu görmeyecekler de ben içimdekileri yazayım: sizi çok seviyorum güllerin gülleri.